Correctiebeleid niet van toepassing als zelf om navordering is verzocht

Uitspraak van de enkelvoudige kamer van 30 januari 2025 in de zaak tussen

eiser, wonende te plaats, eiser (gemachtigde: J.A. Klaver),

en

de inspecteur van de Belastingdienst, kantoor Amsterdam , verweerder.

Procesverloop

Met dagtekening 1 april 2023 heeft verweerder aan eiser voor het jaar 2021 een navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (ib/pvv) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 26.648.

Eiser heeft hiertegen bezwaar gemaakt.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar de navorderingsaanslag ib/pvv verminderd tot een naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 25.531.

Eiser heeft daartegen beroep ingesteld.

Verweerder heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 7 november 2024. Eiser is samen met zijn gemachtigde verschenen. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. [naam 1] en [naam 2] .

Overwegingen

Feiten

1. Eiser is geboren op 23 augustus 1989 en heeft in 2021 geen fiscaal partner.

2. Op 16 september 2022 heeft eiser de aangifte ib/pvv voor het jaar 2021 ingediend. Het (winst)aangiftebiljet ziet er als volgt uit:

3. Met dagtekening 28 december 2022 is de primitieve aanslag ib/pvv 2021 opgelegd. Het belastbaar inkomen uit werk en woning is conform de ingediende aangifte vastgesteld op € 25.076. Het te ontvangen bedrag is € 1.739 (inclusief vergoede belastingrente van € 10).

4. Op 9 februari 2023 heeft de Belastingdienst een (gewijzigde) aangifte van eiser ontvangen. Daarin zijn de volgende inkomsten en kosten vermeld:

5. De Belastingdienst heeft de herziene aangifte aangemerkt als een verzoek om navordering.

6. Met dagtekening 1 april 2023 wordt, conform de door eiser ingediende herziene aangifte, de navorderingsaanslag ib/pvv 2021 opgelegd. Het belastbaar inkomen uit werk en woning is hierbij vastgesteld op € 26.648. Het te betalen bedrag is berekend op € 639 (inclusief € 20 belastingrente).

7. Op 1 februari 2024 heeft verweerder uitspraak op bezwaar gedaan. Het belastbaar inkomen uit werk en woning is vastgesteld op € 25.531. Het te ontvangen/te verrekenen bedrag is berekend op € 458.

Geschil

8.In geschil is of het correctiebeleid van de Belastingdienst op de navorderingaanslag van toepassing is. Indien deze vraag bevestigend moet worden beantwoord, is in geschil of het correctiebeleid ertoe leidt dat de navorderingsaanslag moet worden vernietigd.

Verder is in geschil of eiser recht heeft op een kostenvergoeding voor de bezwaarfase.

Beoordeling van het geschil

Toepassing correctiebeleid 9. Eiser neemt het standpunt in dat het correctiebeleid van de Belastingdienst van toepassing is en dat de navorderingsaanslag moet worden vernietigd, nu de aanslag na de bezwaarfase in die mate is verlaagd dat het bedrag onder de grens van€ 450 is komen te liggen. Verweerder betoogt dat het correctiebeleid in het geval van eiser niet van toepassing is, omdat eiser zelf heeft verzocht om een navorderingsaanslag middels de indiening van de herziene aangifte op 9 februari 2023. Subsidiair neemt verweerder het standpunt in dat, indien het correctiebeleid wel van toepassing is, toepassing ervan niettemin geen gevolgen heeft voor de navorderingsaanslag.

10. In het correctiebeleid van de Belastingdienst is onder meer het volgende opgenomen:

11. De rechtbank volgt verweerder in diens standpunt dat een belastingplichtige zich niet met succes op toepassing van het beleid kan beroepen, indien hij zelf heeft verzocht om navordering. In een dergelijk geval zal geen sprake zijn van enige overschrijding van de irritatiegrens als vermeld in het beleid. Het is immers de belastingplichtige zelf die de aanzet heeft gegeven die tot navordering leidt. De rechtbank is dan ook van oordeel dat eiser geen beroep kan doen op het correctiebeleid. De enkele stelling van eiser dat hij de herziene aangifte niet heeft willen doen, laat onverlet dat hij de vereiste handelingen voor het indienen van een gewijzigde aangifte wel heeft verricht. Anders dan eiser stelt, heeft verweerder niet in strijd gehandeld met het zorgvuldigheidsbeginsel door een aanslag conform de herziene aangifte op te leggen. Verweerder was niet gehouden met eiser contact op te nemen of het wel zijn intentie was om een herziene aangifte in te dienen.

Kosten in bezwaar

12. Op grond van artikel 7:15, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht worden de kosten die een belanghebbende in verband met de behandeling van zijn bezwaar redelijkerwijs heeft moeten maken, door het bestuursorgaan uitsluitend vergoed op verzoek van de belanghebbende voor zover het bestreden besluit wordt herroepen wegens aan het bestuursorgaan te wijten onrechtmatigheid. Eiser heeft zich op het standpunt gesteld dat hij recht heeft op een kostenvergoeding voor de bezwaarfase, omdat de gehele behandeling in bezwaar overbodig zou zijn geweest bij voldoende zorgvuldigheid aan de zijde van verweerder. De rechtbank is van oordeel dat er geen sprake is van een onrechtmatigheid die te wijten is aan verweerder, aangezien hij een navorderingsaanslag heeft opgelegd conform de door eiser ingediende herziene aangifte. De rechtbank is daarom van oordeel dat verweerder geen kostenvergoeding verschuldigd is aan eiser.

Slotsom

13. Gelet op het voorgaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

Proceskosten

14. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.

Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. S.K.A. Efstratiades, rechter, in aanwezigheid vanF.S. Anderson, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 30 januari 2025.