Geen noodzaak om bezwaar mede aan te merken als verzoek ambtshalve vermindering

1.1. Met dagtekening 29 november 2017 is aan belanghebbende een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) voor het jaar 2013 opgelegd.

1.2. Belanghebbende heeft hiertegen bij brief van 5 december 2017 een bezwaarschrift ingediend. In de brief is onder meer het volgende opgenomen:

1.3. Bij brief van 10 januari 2018 heeft belanghebbende (nogmaals) bezwaar gemaakt tegen de opgelegde aanslag IB/PVV voor het jaar 2013 en nadere stukken meegestuurd.

1.4. Bij uitspraak op bezwaar van 24 september 2018 heeft de Inspecteur het bezwaar ongegrond verklaard.

1.5. Belanghebbende heeft tegen die uitspraak op bezwaar beroep ingesteld bij de Rechtbank. De Rechtbank heeft het beroep (zaaknummer ARN 18 / 5985 IB/PVV 06) bij (mondelinge) uitspraak van 17 april 2019 ongegrond verklaard.

1.6. Belanghebbende heeft tegen die uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (hierna: het Hof). Bij uitspraak van 17 december 2019 (zaaknummer BK/AR-ARN 19/00816) is het hoger beroep niet-ontvankelijk verklaard wegens het ontbreken van een motivering.

1.7. De ontvanger heeft met datum terpostbezorging 9 september 2020 een dwangbevel tot betaling van de aanslag IB/PVV voor het jaar 2013 aan belanghebbende betekend door terpostbezorging.

1.8. Bij brief van 9 oktober 2020, door de Inspecteur ontvangen op 26 oktober 2020, heeft belanghebbende aangegeven het niet eens te zijn met de opgelegde aanslag IB/PVV voor het jaar 2013.

1.9. De Inspecteur heeft de brief van belanghebbende aangemerkt als bezwaarschrift tegen de aanslag IB/PVV voor het jaar 2013 alsmede als verzoek om ambtshalve vermindering.

1.10. Bij brief van 13 januari 2021 heeft de Inspecteur het bezwaarschrift niet-ontvankelijk verklaard en het verzoek om ambtshalve vermindering afgewezen wegens termijnoverschrijding.

1.11. Met instemming van partijen is het beroep van belanghebbende tegen de afwijzing van het verzoek om ambtshalve vermindering behandeld als een rechtstreeks beroep als bedoeld in artikel 7:1a van de Algemene wet bestuursrecht.

1.12. De Rechtbank heeft zich onbevoegd verklaard voor zover het belanghebbendes beroep tegen de uitspraak op bezwaar van 13 januari 2021 betreft. Tevens heeft de Rechtbank het beroep betreffende de afwijzing van het verzoek om ambtshalve vermindering ongegrond verklaard, omdat het verzoek niet tijdig was ingediend terwijl van verschoonbaarheid geen sprake was.

1.13. Belanghebbende heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de Rechtbank betreffende de afwijzing van het verzoek om ambtshalve vermindering.

1.14. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 november 2022. Daarbij is belanghebbende gehoord via een beeldbelverbinding. De Inspecteur is, hoewel daartoe op correcte wijze te zijn uitgenodigd, niet ter zitting verschenen. Van de zitting is een procesverbaal opgemaakt, dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. Geschil

In hoger beroep is in geschil of het verzoek om ambtshalve vermindering terecht is afgewezen in verband met overschrijding van de vijfjaarstermijn, zoals opgenomen in artikel 9.6 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB) in samenhang gelezen met artikel 45aa, aanhef en onder a, van de Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001. Belanghebbende beantwoordt deze vraag ontkennend en concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank. De Inspecteur neemt het tegengestelde standpunt in en concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

3. Beoordeling van het geschil

3.1. Op grond van artikel 9.6, lid 2, van de Wet IB wordt, in bij ministeriële regeling aan te wijzen gevallen, een onjuiste belastingaanslag door de inspecteur ambtshalve verminderd. Artikel 45aa, aanhef en onder a, van de Uitvoeringsregeling inkomstenbelasting 2001, bepaalt dat geen ambtshalve vermindering wordt verleend na het verstrijken van vijf jaren na het einde van het kalenderjaar waarop de belastingaanslag betrekking heeft. In het onderhavige geval heeft de belastingaanslag betrekking op het kalenderjaar 2013, zodat de termijn voor het indienen van het verzoek tot ambtshalve vermindering is verstreken op 31 december 2018.

3.2. Onder verwijzing naar zijn brief van 5 december 2017, stelt belanghebbende in hoger beroep dat hij binnen de vijfjaarstermijn heeft verzocht om vermindering van de aanslag, zodat het verzoek om ambtshalve vermindering ten onrechte is afgewezen.

3.3. Het Hof volgt belanghebbende niet in zijn stelling en overweegt daartoe als volgt.

3.4. De Inspecteur heeft de brief van 5 december 2017 aangemerkt als bezwaar tegen de aan belanghebbende, met dagtekening 29 november 2017, opgelegde aanslag. Nu de Inspecteur het bezwaar ontvankelijk heeft verklaard en inhoudelijk heeft beoordeeld, is er geen aanleiding de genoemde brief tevens aan te merken als een verzoek om ambtshalve vermindering als bedoeld in artikel 9.6 Wet IB. Door tijdig bezwaar in te dienen, en tegen de uitspraak op bezwaar beroep in te stellen bij de Rechtbank en hoger beroep bij het Hof, heeft belanghebbende de noodzakelijke rechtsmiddelen kunnen aanwenden tegen de aan hem opgelegde aanslag. De noodzaak voor extra rechtsbescherming – door het bezwaar mede aan te merken als een verzoek om ambtshalve vermindering waartegen bezwaar en beroep openstaat – ontbreekt dan.

3.5. Gelet op het voorgaande moet er van worden uitgegaan dat belanghebbende eerst op 9 oktober 2020, te weten na het verstrijken van de vijfjaarstermijn, een verzoek om ambtshalve vermindering heeft ingediend. De Inspecteur heeft het verzoek om ambtshalve vermindering terecht afgewezen, omdat van omstandigheden op grond waarvan redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat belanghebbende in verzuim is geweest niets is gebleken en belanghebbende daartoe niets heeft gesteld.

3.6. Ook overigens ziet het Hof geen aanleiding voor vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank.

Slotsom

Op grond van het vorenstaande is het hoger beroep ongegrond.

4. Griffierecht en proceskosten

Het Hof ziet geen aanleiding voor vergoeding van het griffierecht of een veroordeling in de proceskosten.

5. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is gedaan door mr. T.H.J. Verhagen, voorzitter, mr. M. Harthoorn en mr. E. Breedveld, in tegenwoordigheid van drs. M.T.M. Hennevelt als griffier. De beslissing is op 22 november 2022 in het openbaar uitgesproken.