Gerelateerde content
- Wet en parlementaire geschiedenis(2)
- Internationale regelgeving
- Lagere regelgeving
- Besluiten
- Jurisprudentie(85)
- Commentaar NLFiscaal
- Literatuur
- Recent
Samenvatting
X (belanghebbende) is inwoner van Nederland en heeft in oktober 2013 via de website pokerstars.eu deelgenomen aan pokertoernooien, waarbij de pokervariant Texas Hold’em is gespeeld. Hij heeft hiermee een bedrag van € 8.506 gewonnen. De Inspecteur heeft aan X een naheffingsaanslag kansspelbelasting opgelegd.
In geschil is of de aanbieder van het bovenvermelde kansspel is gevestigd in een lidstaat van de EU. In dat geval is naheffing niet mogelijk in verband met HR 27 februari 2015, 14/03069, ECLI:NL:HR:2015:472. In dit arrest heeft de Hoge Raad namelijk geoordeeld dat de heffing van kansspelbelasting over het resultaat dat is behaald bij binnen de EU gevestigde aanbieders van internetpoker in strijd is met de vrijheid van dienstenverkeer.
Hof Arnhem-Leeuwarden heeft geoordeeld dat de op Malta gevestigde vennootschap Rational Gaming Europe Limited (hierna: Rational Gaming) de aanbieder van de bedoelde pokertoernooien is, en niet de aan haar gelieerde, op het Isle of Man gevestigde vennootschap Rational Group Limited (hierna: Rational Group). De heffing van kansspelbelasting is naar het oordeel van het Hof in dit geval in strijd met het vrije verkeer van diensten in de EU.
Tegen dit oordeel heeft de staatssecretaris cassatieberoep ingesteld en de Hoge Raad verklaart dit gegrond. Uit het oordeel van het Hof kan volgens de Hoge Raad niet worden afgeleid welke van deze rechtspersonen is aan te merken als de houder van de spelen. Daarvoor is bepalend wie de organisator is (vgl. Kamerstukken II 1959/60, 5787, 3, p. 6), dat wil zeggen de zeggenschap heeft over de organisatie van die spelen. De enkele omstandigheid dat, zoals het Hof heeft aangenomen, Rational Gaming jegens X heeft gefungeerd als aanbieder van pokertoernooien, is onvoldoende om te oordelen dat Rational Gaming dan ook de houder van die spelen is.
De zaak is verwezen naar Hof Den Bosch.
Deze noot heeft tevens betrekking op het vergelijkbare arrest met nummer 17/03221 (NLF 2018/0749).
In deze zaak komt de Hoge Raad tot cassatie en verwijzing naar Hof Den Bosch. De uitspraak van Hof Amsterdam van 23 mei 2017 wordt op dezelfde gronden gecasseerd met verwijzing naar Hof Den Haag. Al met al géén goed nieuws voor de online-pokerspelers en de namens veel van die spelers in verschillende zaken optredende gemachtigde, die in reeds een substantieel aantal soortgelijke zaken het gelijk aan hun zijde mochten zien. Ook voor de rechtsontwikkeling is dit oordeel van de Hoge Raad onhandig, zoals ik hierna zal toelichten.
In NLF 2017/1182 besprak ik in een soortgelijke zaak het oordeel van Rechtbank Zeeland-West-Brabant. Zie in dit verband ook mijn noot in NLF 2017/2622, waarin Rechtbank Den Haag oordeelt dat het Unierecht op onderdelen is geschonden. Het oordeel in die beide zaken dat de aanbieder van de kansspelen zich op Malta bevindt, komt in mijn visie arbitrair over. Ook wordt in die zaken niet duidelijk of er een onderscheid bestaat tussen ‘aanbieden’ en ‘houden’. Dat dat onderscheid zou bestaan – de Inspecteur kwam daarmee – lijkt door partijen en ook de Rechtbank(en) voetstoots te worden aangenomen, ten onrechte.
