Op 15 juli 2020 publiceerde de Europese Commissie een nieuw pakket met maatregelen ter bevordering van eerlijke(re) en eenvoudige(re) belastingheffing. Dit pakket bevat onder andere een voorstel voor een richtlijn om de Richtlijn voor administratieve bijstand op het gebied van internationale belastingheffing aan te passen (hierna: Richtlijnvoorstel DAC7).1 Onderdeel van het voorstel is een verplichting voor zogenoemde ‘platform operators’ om gegevens te verstrekken aan een nationale belastingautoriteit van een lidstaat over inkomsten behaald met transacties die via het platform tot stand komen en bepaalde informatie over verkopers van producten en aanbieders van diensten. Deze gegevens zullen vervolgens door die lidstaat automatisch worden uitgewisseld met de belastingautoriteiten van de betrokken lidstaten.

In dit artikel sta ik eerst stil bij de achtergrond van het Richtlijnvoorstel DAC7. Daarna ga ik nader in op de diverse concepten en begrippen die in de richtlijn worden gehanteerd, onderwerp deze aan een nadere beschouwing en geef duiding aan de mogelijke betekenis hiervan voor platform operators en platformverkopen en -diensten. Daarbij komen nog de nodige vragen op voor de praktijk. Ook sta ik stil bij enkele opvallende verschillen met een vergelijkbaar voorstel voor platform operators dat recent door de OESO is gedaan. Ik sluit het artikel af met een conclusie en enkele nadere bespiegelingen.