In dit artikel worden twee arresten van de Hoge Raad over het verschoningsrecht van advocaten besproken. Het eerste arrest gaat over de vraag of een door een advocaat opgesteld schikkingsvoorstel, dat door de belastingplichtige aan de Inspecteur is verstrekt, voor de belastingheffing mag worden gebruikt.1 Ik ben kritisch op het in stand gelaten oordeel van Hof Den Bosch dat het aannemelijk is dat de betreffende advocaat ten aanzien van dat document geen beroep op zijn verschoningsrecht deed. Ook bespreek ik hoe de Inspecteur moet handelen als hij tijdens een derdenonderzoek informatie ontvangt waarop mogelijk een verschoningsrecht rust. In het tweede te bespreken arrest bevestigt de Hoge Raad dat advocaten onder omstandigheden een verschoningsrecht toekomt ten aanzien van transacties op hun derdengeldenrekening.2 Aan de uitkomst in die zaak is in de literatuur ten onrechte de conclusie verbonden dat een banksaldo op 1 januari van een bepaald jaar een puur feitelijk gegeven is waarop het verschoningsrecht niet van toepassing is. Alvorens ik de arresten bespreek, ga ik hierna kort in op wat algemene aspecten van het verschoningsrecht.

2. Algemeen