Samenvatting
Ron Meijer bespreekt een aantal zaken waaruit blijkt dat er een mismatch is tussen ethiek en belasting. Wat hem betreft gaan we terug naar de tijd van ‘het touwtje van Jan Terlouw’.
Opinie
Zelf ben ik niet vies van strak aan de wind fiscaal advies en mag deze kennis graag delen. Natuurlijk wel met onderbouwing, want adel verplicht nietwaar. Geregeld heb ik wel eens gedacht: ‘Jongens kan dit eigenlijk wel?’ Neem nu de 0-% bijtelling voor de ‘Tesla-rijders’. Nog niet zo lang geleden kon je je hier als fiscalist helemaal op uitleven. Het resultaat was steevast de aankoop van een premium auto voor de prijs van een, met alle respect, Volkswagen. De wetgever bedoelde het vast en zeker goed, maar ‘vergat’ wel een paar belangrijke fiscale uitgangspunten. Of werd dit bewust gedaan en wilde bestuurlijk Nederland meneer Musk paaien opdat hij een fabriek in Nederland zou bouwen? We zullen het wel nooit weten.
Dan het toeslagendebacle, voormalig staatssecretaris Snel maakte het wel heel bont. Wie herinnert zich niet zijn volhardende manier van handelen, toen bleek dat de Belastingdienst een hele scheve schaats had gereden en bijna alle grondbeginselen van behoorlijk bestuur aan zijn laars had gelapt, stapte hij op. De ouders hebben nu nog geen antwoorden op hun vragen. Ze zijn doelbewust tegengewerkt door hun eigen overheid. Over ethiek gesproken...
Dankzij puik werk van de onderzoeksjournalisten van Zembla kwamen we achter de hele schimmige handelwijze in het ontwijken van erfbelasting door ons vorstenhuis. Delen van de nalatenschap van Juliana werden met een bonus geschonken aan Nederland, er werd zo een behoorlijke besparing binnen de erfbelasting gerealiseerd. Alles keurig binnen de Successiewet. Echter overdragen aan Nederland was in een aantal gevallen niet helemaal gelukt. Onze Koning wilde, zo staat me bij, graag het tafelzilver en een schilderij blijven gebruiken. Gezien alle ophef kunnen we ook hier gerust spreken van een mismatch tussen ethiek en belasting.
De door mij en vele collega’s vervloekte ‘blame and shame’-wetgeving krijgt nu een nog andere lading. Natuurlijk wil bijna elke Nederlander en dus ook belastingadviseur, dat er over de in Nederland verdiende euro het juiste bedrag aan belasting afgedragen wordt, maar niet te veel. We moeten het met ons allen in het kleine landje klaren, nietwaar?
Meewerken aan belasting ontduiken doe je niet! Tenminste dat is mijn mening, maar ontwijken is een heel ander verhaal. Door rammelde wetgeving of het bewust niet opnemen van klip-en-klare tekst in wetgeving creëren we in Nederland mazen waar menig belastingadviseur wel raad mee weet. Mocht hij of zij niet zo vindingrijk zijn, dan zijn er vanuit de uitgeverijen genoeg producten voorhanden die ook deze collega verder helpen.
Nog niet zo lang geleden schreef ik het artikel: ‘Kind op de loonlijst’. Hierin zoek ik de randen van wetgeving op en help ik ondernemers belasting besparen. Nu is dit natuurlijk klein bier, maar een erg royaal kerstpakket levert de tip in het artikel zeker op. Toen ik het artikel op LinkedIn plaatste, kon ik gezien het aantal lezers vanuit de Belastingdienst wachten op een reactie vanuit die hoek. Tijdens een onderhoud met een accountmanager kreeg ik een kopie van mijn eigen artikel onder ogen. Vanuit Utrecht werd Belastingdienst Leeuwarden gevraagd ‘wat voor belastingadviseur is dit’? Leeuwarden kent me intussen... Mijn reactie was klip-en-klaar. Als ik iets heb geschreven dat tegen de wet ingaat, verwijder ik het direct. Het staat nog steeds online...
Om een lang verhaal kort te maken, het volgende. Vroeger was heus niet alles beter, maar ik wil graag terug naar de tijd van Jan Terlouw zijn touwtje uit de brievenbus, waarbij een adviseur adviseert, de Belastingdienst controleert en stopt met zogenoemd adviseren en het hiermee bespaarde geld gebruikt voor betere controles, daar zijn we tenslotte met zijn allen bij gebaat. Plato zei al eens:
Ik wens u allen een gezond en succesvol 2020!