Vanaf 1 juli 2021 gelden nieuwe btw-regels voor e-commerce. Met een lager drempelbedrag voor afstandsverkopen en een vernieuwde vereenvoudigde btw-aangifte via een éénloketsysteem zodat je niet in elk EU-land afzonderlijk btw moet afdragen. Dit éénloketsysteem heet ook wel One-Stop Shop-regeling of OSS. Volgens Madeleine Merkx en Anne Janssen moeten EU-lidstaten aan de slag om te bouwen aan vertrouwen en samenwerking, want de OSS mag zeker geen vrijplaats worden.
Wij kunnen ons voorstellen dat u, anders dan wij, niet dagelijks bezig bent met de btw en daardoor de titel even op u heeft moeten laten inwerken. Nee, het gaat hier niet om een grammaticaal onjuiste slogan van een van de politieke partijen van een bepaalde Brabantse gemeente bij de recente gemeenteraadsverkiezingen. We hebben het over de OSS, oftewel de One-Stop Shop. De OSS is een systeem dat gebruikt kan worden om btw die is verschuldigd in verschillende EU-lidstaten aan te geven in één EU-lidstaat en is in de loop der jaren flink uitgebreid, meest recent per 1 juli 2021. De onderstaande tabel geeft aan welke regelingen aan de huidige OSS vooraf zijn gegaan.
Periode | Naam regeling | Reikwijdte |
1 juli 2003 tot 1 januari 2015 | VoES (VAT on Electronic Services) | Regeling op basis waarvan niet in de EU gevestigde ondernemers de btw op elektronische diensten aan in de EU gevestigde particulieren kunnen aangeven. |
1 januari 2015 tot 1 juli 2021 | MOSS (Mini One-Stop Shop) | Regeling op basis waarvan in de EU (Unieregeling) en niet in de EU (niet-Unieregeling) gevestigde ondernemers de btw op telecommunicatie-, omroep- en elektronische diensten aan particulieren in (andere) EU-lidstaten kunnen aangeven. |
De OSS bestaat sinds 1 juli 2021 uit drie regelingen:
- De niet-Unieregeling:
1 regeling op basis waarvan niet in de EU gevestigde ondernemers btw kunnen aangeven over B2C-diensten aan particuliere afnemers in de EU. - De Unieregeling:
2 regeling op basis waarvan in de EU gevestigde ondernemers btw kunnen aangeven over B2C-diensten aan particuliere afnemers in een andere EU-lidstaat, zowel binnen als buiten de EU gevestigde ondernemers btw op EU-afstandsverkopen3 kunnen aangeven en platforms die op grond van artikel 3c, lid 2, Wet OB 1968 verantwoordelijk zijn btw te voldoen op lokale leveringen binnen de EU de verschuldigde btw ter zake van deze leveringen kunnen aangeven. - De invoerregeling:
4 regeling op basis waarvan btw-aangifte kan worden gedaan van afstandsverkopen van uit een derdelandsgebied of een derde land ingevoerde goederen.5 Bij gebruikmaking van deze regeling geldt een btw-vrijstelling bij invoer.6
De OSS is een noodzakelijke vereenvoudiging bij het belasten van e-commercetransacties in de EU-lidstaat van verbruik (de lidstaat waar btw is verschuldigd). Zonder toepassing van deze vereenvoudiging moeten ondernemers zich registreren in iedere EU-lidstaat van verbruik en in die EU-lidstaat net als daar gevestigde ondernemers btw-aangifte doen.
De EU-lidstaat waar de belastingplichtige zijn btw-aangifte doet (de lidstaat van identificatie genoemd) heeft binnen de OSS een leidende rol wanneer het gaat om het opvragen van de boekhouding bij de belastingplichtige en het uitvoeren van controles. Het is namelijk de lidstaat van identificatie die de belastingplichtige, op verzoek van een andere EU-lidstaat (de lidstaat van verbruik genoemd), zal vragen om de boekhouding te verstrekken.
Hoewel het OSS-systeem volgend jaar zijn twintigjarig bestaan kent (zij het in steeds uitgebreidere vorm) laten controles van btw-ondernemers die dit systeem gebruiken te wensen over. Dat bleek recent weer uit het negende rapport van de Commissie aan het Europese Parlement en de Raad over btw-registratie, inning en controleprocedures. Uit het rapport blijkt dat de grote meerderheid (16 van de 28 EU-lidstaten
Het is essentieel dat de controles en samenwerking tussen EU-lidstaten binnen de OSS op orde komen om te voorkomen dat EU-lidstaten geen controle hebben over de inning van btw over e-commercetransacties. Zeker nu gekeken wordt naar verdere uitbreiding van de OSS.
Naar onze mening is een paradigmaverschuiving noodzakelijk, hetgeen voor de EU-lidstaten in meer of mindere mate (afhankelijk van de EU-lidstaat in kwestie) een cultuurwijziging met zich moet brengen binnen de belastingdienst.
Het valt ons op dat het belang van vertrouwen in het recente negende rapport van de Europese Commissie wordt erkend,
Als samenwerking gebaseerd op wederzijds vertrouwen tussen de EU-lidstaten echter niet lukt, is er naar onze mening nog maar één oplossing die ter hand kan worden genomen, namelijk dat de EU het heft in eigen hand neemt en zelf controles gaat uitvoeren en gaat handhaven. Een oplossing die naar onze mening op weinig politieke steun kan rekenen mede gezien de nationale fiscale soevereiniteit, omdat de EU-lidstaten dan de controle over de eigen belastinginkomsten volledig uit handen geven. Met het OSS-systeem geven de lidstaten van verbruik weliswaar het innen van btw uit handen aan de lidstaat van identificatie, maar behouden zij wel de controle over de eigen belastinginkomsten. EU-lidstaten moeten naar onze mening dus aan de slag om te bouwen aan onderling vertrouwen en samenwerking, want de OSS mag zeker geen vrijplaats worden!