IB / geldverstrekkingen vormen leningen en geen schenkingen / de geldverstrekkingen vormen ongebruikelijke terbeschikkingstellingen

Samenvatting

Een inmiddels overleden man en zijn echtgenote hebben in 2001 leningen verstrekt van in totaal fl. 200.000 aan een vof waarvan hun zoon met een derde vennoot is. In 2003 is de vof ontbonden en is de onderneming door de zoon voortgezet als eenmanszaak. Erflater en zijn echtgenote hebben de leningen gefinancierd door hun eigen woning te bezwaren met hypothecaire leningen. De woning was bedoeld als oudedagsvoorziening. In 2006 heeft de zoon de onderneming beëindigd, waarop de zoon is toegelaten tot de wettelijke schuldsaneringsregeling. In geschil is of door erflater in verband met de geldverstrekkingen een bedrag in mindering op het inkomen uit werk en woning kan worden gebracht.
Het Hof verwerpt in hoger beroep het standpunt van de inspecteur dat de geldverstrekkingen schenkingen zijn. Hij heeft niet aannemelijk gemaakt dat erflater en zijn echtgenote niet de intentie hadden om leningen te verstrekken. De geldverstrekkingen kunnen worden gekwalificeerd als leningen.
Vanwege het ontbreken van een concreet aflossingsschema en van volwaardige zekerheden is volgens het Hof sprake van een ongebruikelijke terbeschikkingstelling als bedoeld in artikel 3.91, lid 3, van de Wet inkomstenbelasting 2001 (Wet IB 2001). Het komt niet toe aan de vraag of de overeenkomst maatschappelijk gebruikelijk is in de (gegeven) familierelatie.
Gelet op de wettekst van artikel 3.91 Wet IB 2001 en de wetsgeschiedenis, verwerpt het Hof het standpunt van de inspecteur dat de geldverstrekkingen alleen voor de helft in aanmerking kunnen worden genomen, namelijk voor zover deze aan de zoon als medevennoot zijn toe te rekenen.
Tenslotte volgt het Hof het standpunt van de inspecteur dat voor zover er een bedrag voor afwaardering in aanmerking komt, dit op grond van het arrest van de Hoge Raad van 15 januari 2010, nr. 07.13025 in het geheel ten laste van erflater kan komen.