Samenvatting
De gespecialiseerde rechtsingang bij de belastingrechter heeft een beperkt bereik. Het keurslijf van de wet biedt de belastingrechter onvoldoende mogelijkheden om te voorzien in adequate rechtsbescherming. Bepaalde fiscale geschillen kunnen alleen worden beslecht door de algemene bestuursrechter of de civiele rechter. Het ontbreken van een efficiënte fiscale rechtsbescherming wordt in deze bijdrage door Wendy van Roij geïllustreerd met voorbeelden in de jurisprudentie, waaronder die over verdragsrechtelijke onderlingoverlegprocedures, internationale gegevensuitwisseling, fiscale geheimhoudingsplicht en verhaalbare naheffingsaanslagen.
NLF-W artikel
1. Inleiding
Dat een geschil een oordeel over fiscale materie verlangt, wil niet zeggen dat de belastingrechter daarin kan voorzien. Deze bijdrage reikt denkrichtingen aan die inspiratie kunnen bieden om de belastingrechter als bevoegde rechter aan te wijzen en meer beslisruimte te geven in zaken waarin daaraan behoefte bestaat. Daartoe wordt eerst de bevoegdheidsverdeling tussen de verschillende soorten rechters in kaart gebracht. Vervolgens ga ik dieper in op recente rechtspraak die het ontbreken van een efficiënte fiscale rechtsingang blootlegt bij verdragsrechtelijke onderlingoverlegprocedures, internationale gegevensuitwisseling, fiscale geheimhoudingsplicht en verhaalbare naheffingsaanslagen. Tot slot benoem ik enkele bijzonderheden die de slagvaardigheid van de belastingrechtspraak raken.