Samenvatting
Een belastingplichtige heeft in beroep aanspraak gemaakt op twee aftrekposten, te weten de kosten en rente van een verhoging van een hypothecaire geldlening aangaande de eigen woning, en de aftrek van een forfaitair bedrag aangaande een bijdrage in de kosten van levensonderhoud van twee pleegkinderen. De inspecteur heeft zich tegen die aftrek verzet met (onder meer) een beroep op interne compensatie, omdat de belastingplichtige hooguit op de helft van het bedrag aan aftrekbare kosten met betrekking tot de eigen woning aanspraak kan maken, terwijl bij de vaststelling van de aanslag de wel aftrekbaar geoordeelde kosten volledig bij hem in aanmerking zijn genomen. Het Hof heeft dit beroep op interne compensatie gehonoreerd en is daardoor aan een inhoudelijke beoordeling van de betwiste aftrekposten niet toegekomen. Tegen dit oordeel stelde de belastingplichtige cassatieberoep in. Volgens de Hoge Raad blijkt uit een brief van de inspecteur dat hij uitdrukkelijk en zonder voorbehoud te kennen heeft gegeven dat hij voor 2002 alle aftrekbare kosten met betrekking tot de eigen woning (en dus niet slechts de helft daarvan) bij de belastingplichtige in aanmerking nam. Het daardoor bij de belastingplichtige gewekte vertrouwen verhindert dat de inspecteur vervolgens in beroep op dit standpunt terugkomt en dienaangaande een beroep doet op interne compensatie, aldus de Hoge Raad. De zaak is verwezen.
Arrest gewezen op het beroep in cassatie van X te Z (hierna: belanghebbende) tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's-Gravenhage van 25 januari 2006, nr. BK-04/03518, betreffende na te melden aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen.
1. Aanslag, bezwaar en geding voor het Hof
Aan belanghebbende is voor het jaar 2002 een aanslag in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 33.227, welke aanslag, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraak van de Inspecteur is gehandhaafd.
Belanghebbende is tegen de uitspraak van de Inspecteur in beroep gekomen bij het Hof.
Het Hof heeft het beroep ongegrond verklaard. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.
2. Geding in cassatie
Belanghebbende heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.
De Staatssecretaris van Financiƫn heeft een verweerschrift ingediend.
Belanghebbende heeft een conclusie van repliek ingediend.
3. Beoordeling van de klachten
3.1. Belanghebbende heeft in beroep aanspraak gemaakt op twee aftrekposten, te weten de kosten en rente van een verhoging van een hypothecaire geldlening aangaande de eigen woning, en de aftrek van een forfaitair bedrag aangaande een bijdrage in de kosten van levensonderhoud van twee pleegkinderen. De Inspecteur heeft zich tegen die aftrek verzet met (onder meer) een beroep op interne compensatie, omdat belanghebbende hooguit op de helft van het bedrag aan aftrekbare kosten met betrekking tot de eigen woning aanspraak kan maken, terwijl bij de vaststelling van de aanslag de wel aftrekbaar geoordeelde kosten volledig bij haar in aanmerking zijn genomen.
3.2. Het Hof heeft dit beroep op interne compensatie onder 6.1 gehonoreerd en is daardoor aan een inhoudelijke beoordeling van de betwiste aftrekposten niet toegekomen. Daartegen richt zich een klacht van belanghebbende.
3.3. Tot de gedingstukken behoort een brief van 18 augustus 2004 van de Inspecteur waarin deze aankondigt belanghebbendes bezwaar te zullen afwijzen. Daarin schrijft de Inspecteur onder meer:
"Daarnaast is gebleken dat de eigen woning op naam staat van zowel u als uw partner X-Y. Omdat u in de aangifte 2002 niet gekozen heeft voor fiscaal partnerschap zou u de aftrek eigen woning moeten verdelen. De in de eigendomsakte van de betreffende woning genoemde verdeling van eigendom is dan bepalend. Voor het jaar 2002 heeft u dit niet gedaan. Ik zal dit echter niet corrigeren. Voor de jaren daarna moet u wel de aftrek eigen woning verdelen zoals boven omschreven."
Aldus heeft de Inspecteur uitdrukkelijk en zonder voorbehoud te kennen gegeven dat hij voor het onderhavige jaar alle aftrekbare kosten met betrekking tot de eigen woning - en dus niet slechts de helft daarvan - bij belanghebbende in aanmerking nam. Het daardoor bij belanghebbende gewekte vertrouwen verhindert dat de Inspecteur vervolgens in beroep op dit standpunt terugkomt en dienaangaande een beroep doet op interne compensatie.
De onder 3.2 vermelde klacht van belanghebbende slaagt derhalve.
3.4. Belanghebbendes klachten tegen 's Hofs oordelen onder 6.2 en 6.3 worden vergeefs voorgedragen. Zulks behoeft, gezien artikel 81 van de Wet op de rechterlijke organisatie, geen nadere motivering, nu de klachten niet nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de rechtsontwikkeling.
3.5. Gelet op hetgeen onder 3.3 hiervoor is overwogen kan 's Hofs uitspraak niet in stand blijven. Verwijzing moet volgen.
4. Proceskosten
De Hoge Raad acht geen termen aanwezig voor een veroordeling in de proceskosten.
5. Beslissing
De Hoge Raad:
verklaart het beroep gegrond,
vernietigt de uitspraak van het Hof,
verwijst het geding naar het Gerechtshof te Amsterdam ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest, en
gelast dat de Staat aan belanghebbende vergoedt het door deze ter zake van de behandeling van het beroep in cassatie verschuldigd geworden griffierecht ten bedrage van € 103.
Dit arrest is gewezen door de vice-president J.W. van den Berge als voorzitter, en de raadsheren C. Schaap en A.H.T. Heisterkamp, in tegenwoordigheid van de waarnemend griffier A.I. Boussak-Leeksma, en in het openbaar uitgesproken op 30 maart 2007.
