Onjuist sectorpremiepercentage toegepast; geen gewekt vertrouwen

1.1. De inspecteur heeft naheffingsaanslagen loonheffingen opgelegd over de periodes 1 januari 2014 tot en met 31 december 2016 en 1 januari 2017 tot en met 31 december 2017. Tevens is telkens bij beschikking belastingrente in rekening gebracht.

1.2. Belanghebbende heeft tegen beide naheffingsaanslagen bezwaar gemaakt. De inspecteur heeft - bij één geschrift - uitspraak op bezwaar gedaan en de bezwaren ongegrond verklaard.

1.3. Belanghebbende heeft tegen deze uitspraak beroep ingesteld bij de rechtbank.

De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

1.4. Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de rechtbank hoger beroep ingesteld bij het hof. De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5. De zitting heeft plaatsgevonden op 19 januari 2024 in ’s-Hertogenbosch. Daar zijn verschenen [gemachtigde 1] en [gemachtigde 2] , als gemachtigden van belanghebbende, en, namens de inspecteur, [inspecteur 1] en [inspecteur 2] .

1.6. Het hof heeft aan het einde van de zitting het onderzoek gesloten.

2. Feiten

2.1. Belanghebbende is een besloten vennootschap en drijft een onderneming waarvan de activiteiten bestaan uit het exploiteren van een payrollbedrijf voor de horeca. Zij sluit arbeidscontracten af met werknemers die in de horeca werkzaamheden verrichten. Belanghebbende is voor de sectorindeling ingedeeld in de sector horeca algemeen en heeft bij de afdracht van de loonheffingen het lage sectorpremiepercentage toegepast.

2.2.1. In 2013 heeft de Belastingdienst voor de periode 1 januari 2012 tot en met 31 december 2012 een boekenonderzoek ingesteld bij [vennootschap 1] B.V. Deze vennootschap is in 2013 gefuseerd met [vennootschap 2] B.V. en [vennootschap 3] B.V. tot belanghebbende. De controlerend ambtenaar heeft tijdens die controle geconstateerd dat de omvang van de te verrichten arbeid niet in de arbeidsovereenkomsten werd vastgelegd en dat de onderneming daarom het hoge sectorpremiepercentage had moeten toepassen.

2.2.2. De controlerend ambtenaar heeft daarvan een aantekening gemaakt en voorts berekend dat de over het jaar 2012 te weinig afgedragen sectorpremie € 49.599 bedraagt. De aantekening luidt:

2.3. Op 7 juni 2013 heeft een gesprek tussen belanghebbende en de controlerend ambtenaar plaatsgevonden, waarbij belanghebbende erop is gewezen dat zij ten onrechte het lage sectorpremiepercentage heeft toegepast omdat zij heeft verzuimd het aantal uren te verrichten arbeid vast te leggen in de arbeidsovereenkomsten.

2.4.1. Belanghebbende heeft hierop bij e-mailberichten van 28 juni 2013 en 29 juli 2013 gereageerd.

2.4.2. De e-mail van 28 juni 2013 luidt als volgt:

2.4.3. De e-mail van 29 juli 2013 luidt als volgt:

2.5. De controlerend ambtenaar heeft niet gereageerd op de e-mailberichten van 28 juni 2013 en 29 juli 2013, vanwege absentie door ernstige persoonlijke omstandigheden. Het boekenonderzoek is niet afgerond, er is geen controlerapport opgesteld en er is geen naheffingsaanslag in de loonheffingen voor de periode 1 januari 2012 tot en met 31 december 2012 opgelegd.

2.6. Op 1 november 2016 heeft bij belanghebbende een [inspectie] inspectie plaatsgevonden. In het rapport van de inspectie, opgemaakt op 21 november 2016, is belanghebbende erop gewezen dat zij niet heeft gewaarborgd dat de aangiften loonheffingen volgens wet- en regelgeving juist worden uitgevoerd, waaronder begrepen de juiste opgave en indeling van risicogroepen. Het rapport vermeldt verder dat tijdens de inspectie is vastgesteld dat in de arbeidsovereenkomsten niet staat vermeld wat de omvang in uren is van het dienstverband waardoor niet is vast te stellen of terecht bij alle werknemers de sectorpremie “Horeca algemeen Premiegroep lang” wordt gehanteerd. Het ontbreken van het aantal uren in de arbeidsovereenkomst heeft volgens het rapport tot gevolg dat de sectorpremie “Horeca algemeen Premiegroep kort” gehanteerd dient te worden.

2.7. Op 2 januari 2017 heeft de Belastingdienst voor het tijdvak 2014 tot en met 2016 een controle voor de loonheffingen bij belanghebbende aangekondigd, waarbij het jaar 2015 als referteperiode is genomen. De eerste controledag is 21 maart 2017. Gedurende dit onderzoek heeft de controlerend ambtenaar in een steekproef 24 personeelsdossiers gecontroleerd en geconstateerd dat belanghebbende de omvang van de te verrichten arbeid niet in de arbeidsovereenkomsten heeft vastgelegd. De steekproef is vervolgens uitgebreid met 20 arbeidsovereenkomsten van werknemers die relatief veel uren hebben gewerkt.

2.8. Bij e-mailbericht van 14 juni 2017 heeft de controlerend ambtenaar belanghebbende geïnformeerd over haar voorlopige conclusie dat het hoge sectorpremiepercentage van toepassing is en heeft zij belanghebbende in de gelegenheid gesteld om arbeidsovereenkomsten waarin de omvang van de te verrichten arbeid wel is vastgelegd, alsnog vóór 28 augustus 2017 over te leggen. Belanghebbende heeft geen arbeidsovereenkomsten aangeleverd waarin de omvang van de te verrichten arbeid is vastgelegd.

2.9. Bij brief van 30 oktober 2017 is het controlerapport met dagtekening 2 november 2017 naar belanghebbende gezonden. Hierin is opgenomen dat over de periode 1 januari 2014 tot en met 31 december 2016 een naheffingsaanslag in de loonheffingen zal worden opgelegd. Aangezien de aangiftetermijn voor de aangiftetijdvakken januari tot en met oktober 2017 inmiddels was verstreken, is in het controlerapport aan belanghebbende voor dat tijdvak een verplichting opgelegd tot het indienen van een correctiebericht ter zake van de sectorpremie. Ook voor november en december 2017 is belanghebbende verzocht aangifte loonheffingen te doen naar het hoge sectorpremiepercentage.

2.10. Vervolgens heeft de inspecteur de in 1.1 genoemde naheffingsaanslagen (de naheffingsaanslagen) opgelegd en beschikkingen belastingrente vastgesteld.

2.11. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en tevens de Minister voor rechtsbescherming (hierna: de minister) veroordeeld tot het betalen van een vergoeding van immateriële schade van € 2.000, de minister veroordeeld in de proceskosten van beroep tot een bedrag van € 759 en vergoeding van het griffierecht van € 338.

3. Geschil en conclusies van partijen

3.1. Het geschil betreft het antwoord op de vraag of de naheffingsaanslagen op grond van het vertrouwensbeginsel dan wel het zorgvuldigheidsbeginsel vernietigd moeten worden.

3.2. Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de rechtbank en van de naheffingsaanslagen. De inspecteur concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de rechtbank.

4. Gronden

Ten aanzien van het geschil

Vertrouwensbeginsel

4.1. Tussen partijen is niet in geschil dat bij juiste toepassing van de wettelijke regeling belanghebbende het hoge premiepercentage had moeten toepassen. Belanghebbende stelt echter dat vertrouwen is gewekt door het handelen van de inspecteur naar aanleiding van de controle over de periode 2012 in het jaar 2013 en in het bijzonder het niet reageren op de onder 2.4.3 vermelde e-mail en het niet opleggen van een naheffingsaanslag. Voorts stelt belanghebbende dat het Besluit Vaststelling Sectorpremies 2013, beleid inhoudt waaraan belanghebbende vertrouwen heeft kunnen ontlenen.

4.2. Het hof is met belanghebbende van oordeel dat het niet-handelen van de inspecteur in 2013 in beginsel bij belanghebbende de indruk heeft kunnen wekken dat de inspecteur zich alsnog heeft neergelegd bij haar standpunt. Van een gerechtvaardigd vertrouwen kan echter geen sprake zijn indien dat standpunt zodanig in strijd is met de wettelijke regeling dat een belanghebbende in redelijkheid de inspecteur niet aan dit onjuiste standpunt kan houden. Daarvan is naar het oordeel van het hof in dit geval sprake. Het hof is - evenals de rechtbank - van oordeel dat dit standpunt zo duidelijk in strijd is met het bepaalde in artikel 28, lid 1, Wfsv in verbinding met artikel 2.3, lid 1 en lid 2, Besluit Wfsv, dat belanghebbende de inspecteur in redelijkheid niet aan zijn (vermeende) goedkeuring van dat standpunt kan houden. Belanghebbende is een specialist op het gebied van payrollactiviteiten in de horecabranche en haar activiteiten bestaan uit het opmaken van arbeidscontracten met werknemers die in de horeca werkzaamheden verrichten. De tekst van artikel 2.3, lid 2, sub 2, Besluit Wfsv is niet voor tweeërlei uitleg vatbaar of onduidelijk. Dit volgt ook uit de informatie die belanghebbende ontving van Koninklijke Horeca Nederland, die haar leden jaarlijks van voorlichting op het gebied van loonheffingen voorziet, waaronder de voorwaarden voor toepassing van het hoge of lage sectorpremiepercentage. Ook het "Handboek Loonheffingen" dat belanghebbende kan raadplegen is helder wat betreft de voorwaarden voor de toepassing van het sectorpremiepercentage. Belanghebbende had derhalve - zeker als professionele partij op dit gebied - de onjuistheid van de toepassing van het lage sectorpremiepercentage kunnen en moeten beseffen, zodat bij haar niet het in rechte te honoreren vertrouwen is gewekt dat de naheffingsaanslagen achterwege zouden blijven. Daaraan doet niet af dat zij bij navraag over de toepassing van het sectorpremiepercentage bij VRO, een organisatie die certificeringen in de branche uitvoert, destijds slechts is gewezen op de toelichting bij het Besluit Vaststelling Sectorpremies 2013.

4.3. Het hof verwerpt eveneens de stelling van belanghebbende dat in het Besluit Vaststelling Sectorpremies 2013 een beleidsstandpunt is opgenomen waaraan de inspecteur is gehouden. Dit besluit bevat slechts een vaststelling van de premiepercentages en een korte toelichting op de regeling. Maar het omvat niet een beschrijving van beleid dat door de Belastingdienst wordt gehanteerd. Belanghebbende kon dit ook niet, mede gelet op dat wat is overwogen in 4.2, redelijkerwijs als beleid opvatten.

Zorgvuldigheidsbeginsel

4.4. Belanghebbende stelt voorts dat de inspecteur het zorgvuldigheidsbeginsel heeft geschonden door het nalaten van een reactie in 2013. Het hof is van oordeel dat dit handelen wellicht gevolgen zou kunnen hebben voor een eventueel opgelegde naheffingsaanslag over het jaar 2012, maar dat daaraan geen gevolgen kunnen worden verbonden met betrekking tot het handelen van de inspecteur ten aanzien van de onderhavige naheffingsaanslagen.

Tussenconclusie

4.5. De slotsom is dat het hoger beroep ongegrond is.

Ten aanzien van het griffierecht

4.6. Het hof ziet geen aanleiding om het griffierecht te laten vergoeden.

Ten aanzien van de proceskosten

4.7. Het hof oordeelt dat er geen redenen zijn voor een veroordeling in de proceskosten als bedoeld in artikel 8:75 Algemene wet bestuursrecht.

5. Beslissing

Het hof:

• verklaart het hoger beroep ongegrond;
• bevestigt de uitspraak van de rechtbank.

De uitspraak is gedaan door T.A. Gladpootjes, voorzitter, M.J.C. Pieterse en J.M. van der Vegt, in tegenwoordigheid van K.M.J. van der Vorst, als griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 20 maart 2024 en afschriften van de uitspraak zijn op die datum aangetekend aan partijen verzonden.