Direct naar content gaan

Samenvatting

Als belastingen in strijd met het Unierecht zijn geheven, zijn lidstaten op grond van jurisprudentie van het HvJ verplicht om die belasting terug te geven met een vergoeding voor de geleden schade. In de Nederlandse wet is een dergelijke vergoeding geregeld in de belasting- en invorderingsrenteregeling. De vraag is of die regeling voldoet aan de vereisten van het Unierecht, meer specifiek het doeltreffendheidsbeginsel. In dit artikel geven Roxana Bos-Schepers en Janco van Dam hun bevindingen en aanbevelingen.

NLF-W artikel

1. Inleiding

De Nederlandse belasting- en invorderingsrenteregelingen zijn sinds 1 januari 2013 primair gebaseerd op de verzuimgedachte. Kort gezegd komt belasting- en/of invorderingsrente aan de orde op het moment dat de belastingplichtige of de Inspecteur en/of Ontvanger in verzuim is. De rente functioneert als ‘sanctie’ voor het opgetreden verzuim. Naast de verzuimgedachte bestaat ook de compensatiegedachte. De rente onder de compensatiegedachte functioneert als vergoeding voor het mislopen van rente, omdat over een bepaalde periode niet over het (belasting)geld kan worden beschikt. Het behalen van een economisch voor- of nadeel staat volgens de staatssecretaris niet meer centraal in de huidige renteregeling. Toch zijn de invloeden van de compensatiegedachte niet helemaal weg te denken in de huidige renteregeling.

Gezien de ontwikkelingen in de jurisprudentie van het Europese Hof van Justitie (hierna: HvJ) komt de vraag op in hoeverre de Nederlandse renteregeling in strijd is met het Unierecht, specifiek het door het HvJ ontwikkelde beginsel van doeltreffendheid, omdat het Unierecht wel van een compensatiegedachte uitgaat.

Log hier in om verder te lezen

Metadata

Rubriek(en)
Formeel belastingrecht
Invordering
Wetsartikelen
NLF-nummer
NLF-W 2021/18
Judoreg
NFB4297
Publicatiedatum
2 mei 2021
bwbr0002320&artikel=30ha,bwbr0004770&artikel=28c

Naar de bovenkant van de pagina