Bij de beoordeling van de vraag of een pensioenoverdracht tegen een zakelijke prijs is geschied moet een vergelijking worden gemaakt met de koopsom die zou moeten worden betaald bij de overdracht van pensioenverplichtingen aan een verzekeringsmaatschappij

Samenvatting

Een BV heeft in 1978 aan haar drie directeuren (tevens de uiteindelijke aandeelhouders) een pensioen toegezegd. De pensioenverplichtingen zijn ondergebracht bij een dochtervennootschap met wie de BV een fiscale eenheid vormt. Later worden de pensioenverplichtingen overgedragen aan de persoonlijke holdings van de directeuren. De inspecteur is van mening dat de overdrachtswaarde onjuist is berekend en het Hof geeft hem gelijk. In cassatie voert de BV aan dat de prijs die is overeengekomen voor de overdracht van de pensioenverplichtingen aan de persoonlijke houdstervennootschappen niet kan worden vergeleken met de prijzen die ondernemings- en bedrijfspensioenfondsen hanteren bij onderlinge overname van pensioenverplichtingen. De Hoge Raad is het daar mee eens. Deze door de inspecteur gehanteerde berekeningsmethode komt niet als vergelijkingsmaatstaf in aanmerking. Dit omdat bij het Hof niet is aangevoerd en ook niet is vastgesteld dat de bereidheid van bedrijfs- of ondernemingspensioenfondsen om pensioenverplichtingen over te nemen tegen de door hen in hun onderling verkeer gehanteerde prijzen, ook zou gelden voor het overnemen van pensioenverplichtingen als de onderhavige. Volgens de Hoge Raad moet bij de vraag of de pensioenoverdracht tegen een zakelijke prijs is geschied een vergelijking worden gemaakt met de koopsom die zou moeten worden betaald bij de overdracht van pensioenverplichtingen aan een verzekeringsmaatschappij (HR 24 oktober 2003, nr. 37.856). Voorts beslist de Hoge Raad dat het oordeel van het Hof dat bij de bepaling van de koopsom voor de overgedragen pensioenvoorziening op grond van artikel 9 van de Wet op de vennootschapsbelasting (Wet Vpb) een rekenrente van ten minste 4 procent in acht moet worden genomen, onjuist is. De werking van artikel 9b Wet Vpb is namelijk beperkt tot de jaarwinstbepaling, aldus de Hoge Raad. De zaak is verwezen.