Samenvatting
In deze bijdrage reageert Philippe Albert op het artikel van Maiko van Bakel in NLF-W 2023/7, waarin Van Bakel stelt dat de wetgever geen overtuigende argumenten heeft gegeven voor de beperking van de periodieke giftenaftrek per 1 januari 2023 tot € 250.000 per kalenderjaar. Dat zou volgens Philippe Albert best kunnen, maar de voorvraag is: is een giftenaftrek in de inkomstenbelasting wel wenselijk? Het antwoord luidt naar zijn mening ontkennend.
NLF-W artikel
In NLF-W 2023/7 stelt Van Bakel dat de wetgever geen overtuigende argumenten heeft gegeven voor de beperking van de periodieke giftenaftrek tot € 250.000 per kalenderjaar (per 1 januari 2023). Dat zou best kunnen, maar de voorvraag is: is een giftenaftrek in de inkomstenbelasting wel wenselijk? Het antwoord luidt naar mijn mening ontkennend. De inkomstenbelasting is een heffing naar draagkracht (of zou dat moeten zijn). Uitgaven die een belastingplichtige vrijwillig doet en die geen verband houden met het verwerven van belastbare inkomsten, zouden niet aftrekbaar moeten zijn. Immers, die uitgaven liggen in de sfeer van inkomensbesteding. Dat de belastingplichtige met die uitgaven een goed doel dient, wijzigt het karakter van de uitgave – inkomensbesteding – niet. De giftenaftrek in de inkomstenbelasting (afdeling 6.9 Wet IB 2001) zou daarom naar mijn mening afgeschaft moeten worden. Behalve dat afschaffing van de giftenaftrek om wetssystematische redenen wenselijk is, heeft afschaffing de volgende voordelen:
- het leidt tot een administratieve lastenverlichting voor zowel belastingplichtigen als de Belastingdienst (vereenvoudiging, daling uitvoeringskosten, verdwijnen fraudemogelijkheid);
- het leidt tot een hogere belastingopbrengst. Het budgettair belang van de giftenaftrek in de inkomstenbelasting bedroeg in 2020 € 377 miljoen.
Ook in de vennootschapsbelasting zie ik geen reden voor giftenaftrek. Dus het is naar mijn mening ook wenselijk dat artikel 16 Wet VpB 1969 wordt afgeschaft.
